باور گروهی از مردم آن است که عسل وقتی که بلورین،کدر و ته نشین گردد تقلبی است و عسل سالم و طبیعی همیشه صاف و شفاف می‌ماند و هنگامی که عسل خریداری شده پس از مدتی کدر و ته نشین گردید و بلورین شد (شکرک زد)،ناراحت شده و به فروشنده اعتراض می‌کنند.
این باور اشتباهی است که در کشور ما رایج است چرا که مصرف کننده ایرانی، عسل خوب، خالص و طبیعی را عسلی می‌داند که رنگش کهربایی تیره مانند عقیق و سفت باشد و اصطلاحاً «کش » آمده، اگر 24 ساعت در یخچال گذاشته شود بلورین نشده چنان چه قاشقی از آن برداشته شود قطراتی که سرازیر می‌شود به صورت باریکه‌ای پیوسته باشد و قطع نشود.کسانی هم شگردهای وی‍ژه‌ای را برای شناسایی عسل سفارش می‌کنند که پایه و اساس آن معلوم نیست؛مانند،کبریت گرفتن کنار عسل، ریختن چند قطره بر روی روزنامه و ... هیچ کدام از این باورها و تصورات با عسل- از نظر طبیعی یا مصنوعی بودن و هم چنین شکرک زدن آن- ارتباطی ندارد و از نظر عسل شناسان و علم تغذیه پذیرفته نیست. باید دانست شناسایی عسل طبیعی و مصنوعی به صورت دقیق و علمی به کمک انگشت،قاشق و یا مزه مزه کردن و ... ناممکن بوده و این مهم تنها از عهده‌ی آزمایشگاه و دستگاهی به نام «رفراکتومتر» بر می‌آید.
برای جلوگیری از تبلور عسل معمولا کارخانه‌های بسته‌بندی کننده عملیاتی روی آن انجام می‌دهند که عبارتند از:حرارت دادن، افزودن کمی جوهر لیمو در هر تن و ... در همه این موارد به خاطر وارد شدن ناخالصی در مجموعه قندهای موجود،پدیده کریستالیزاسیون ( رس "بلورین" شدن) به تاخیر می افتد.
در مورد کارگاه‌های ناشناخته که در آن حرارت دادن عسل به صور مستقیم یا بدون کنترل صورت می‌گیرد نه تنها مواد موجود در عسل دچار آسیب می‌شوند بلکه بعد از دمای مشخصی ماده‌ای به نام «هیدروکسی متیل فورفوال HMF» پدید می آید که اگر نسبت آن در عسل زیاد شود مصرف آن خطرناک است.میزان HMF که در اثر حرارت دادن در عسل تولید می‌شود به آسانی قابل اندازه‌گیری بوده و با اندازه‌گیری آن می‌توان شبه عسل تقلبی (مصنوعی) را از عسل طبیعی تشخیص داد.
برای شناخت شبه عسل تقلبی از عسل طبیعی در آزمایشگاه ساکارز را به وسیله اسید تبدیل به گلوکز و فروکتوز می‌کنند که در هنگام این واکنش مقدار نسبتاً زیادی HMF در عسل های تقلبی تولید می‌شود و بدین وسیله عسل تقلبی از عسل طبیعی شناخته می‌شود. در کشورهای مختلف جهان برای اینکه عسل دارای شرایط استاندارد باشد هیدروکسید متیل فورفورال آن نباید از اندازه‌ی معینی تجاوز کند.